Dziecko, to nie zbiór komórek - to zbiór naszych uczuć.

 Matematyka jest religią ludzi myślących, dlatego też ma tak nielicznych adeptów.

 To jest pewnie tajemnica całego mojego życia: za mało determinacji.

 Możesz kogoś, kto ma oczy zawiązane, nie wiem jak zachęcać, aby patrzył przez opaskę, a i tak nic nie zobaczy.

 Nie chcę żyć w swoich dziełach, chcę żyć w swoim apartamencie.

 Słońce już wzeszło i siedzę przy oknie, zasnutym mgłą mijającego życia.

 Człowiek ujawnia swoją osobowość w sposobie traktowania innych.

 Jakie to dziwne, że dwoje przyjaciół może zmienić się w nierozłączną parę, potem w nienawidzących się, a w końcu obojętnych sobie ludzi. I to wszystko w ciągu jednego życia.

 Najlepiej jest człowiekowi wtedy, kiedy nie myśli o sobie.

 Żyję ot tak sobie, jak przelotny ptak ze złamanym skrzydłem. Nie mogę pofrunąć dalej.

 Oczywiście zapomniałem, że gdzie diabeł nie może, tam Georgine pośle.