Znam idealne lekarstwo na ból gardła: poderżnąć je.

 Słowa ograniczają, czasami milczenie bywa wymowniejsze i zawiera w sobie więcej treści.

 Jakość przeciwników nadaje wartość zawodom i cenę zwycięstwu.

 Największe zło rodziło się w ten sam sposób, w jaki umarło największe dobro.

 Życie jest jak piosenka. Choć czasem ze zdartej płyty.

 Kochamy potępiać, bo wtedy na chwilę sami stajemy się niewinni i szlachetni.

 "Jak żyjesz, Kochana?
Jak żyjesz
wśród coraz zimniejszych ścian
ulatnia się z nich wilgotna
woń naszych ciał
Czy Ci nie chłodno?
Jak zasypiasz
nie na mojej
piersi
nieopleciona gałęziami
moich rąk, moich nóg
kto poprawi
opadającą rękę – nim zemdleje
Jak wracasz z niespokojnych snów
bez pocałunków, które jeszcze się śnią
a już budzą
każde włókienko Twego ciała
każdą żyłkę
Jak wędrujesz labiryntem głuchych ulic
nie trzymając się mojej ręki
Jak wchodzisz po zmęczonych schodach
Jak żyjesz kochana
beze mnie?
Dlaczego żyjesz?"

 Przebił na wylot jego mądre, naiwne, uparte, nadopiekuńcze serce.

 Rozsądny mąż, jak marynarz podczas burzy, zwija żagle, czeka,
żywi nadzieję, a sztormy nie przeszkadzają mu kochać morza.

 Cisza jest najgłośniejsza.

 Morze - otwarte dla wszystkich i nie dochowujące wierności nikomu