Nie potrafię odróżnić moich marzeń od koszmarów.

 Na pewno właśnie na tym polega piekło. Na powtarzalności.

 Epidemia depresji jest po części ubocznym skutkiem naszego uzależnienia od szczęścia.

 A przecież kochałam, tak mocno, że byłam gotowa umrzeć dla idei.

 Wiedziałam, że wszyscy uważają mnie za szaloną.(...) więc i ja zaczęłam postrzegać siebie w ten sposób.

 Zaufanie to skomplikowana sprawa. Trzeba nim obdarzyć odpowiednich ludzi, a oni muszą właściwie postępować. Ale największe ryzyko podejmujemy wtedy, gdy ufamy swojemu sercu. Jedynym człowiekiem, któremu możemy w pełni zaufać,
jesteśmy my sami.

 Trzeba samemu mieć obsesję, żeby rozpoznać ją u drugiego człowieka.

 Żeby ujarzmić bestię, trzeba jej spojrzeć w oczy.

 Na końcu i na początku jest samotność.

 Trochę Względów, trochę Troski o Innych. W tym cała rzecz. Tak przynajmniej mówią.

 Gdy oceniasz ludzi, nie masz czasu ich kochać.