Z przyjemnością jadamy mięso, bo lubimy zwierzęta.

 Życie nie jest lepsze ani gorsze od naszych marzeń, jest tylko zupełnie inne.

 
Płaczący człowiek działa na bliźnich jak wypadek samochodowy. Nie można od niego oderwać wzroku.

 Jako ciało każdy człowiek jest
jednością, jako dusza nigdy.

 Jeśli zbyt wiele oczekujemy od przyszłości, zaczynamy żyć w świecie iluzji.

 Dziecino, nawet twoje najlepsze wspomnienia z czasem zblakną jak atrament.

 Ale kochać cię nie będę.

 Książka to chłodny, lecz pewny przyjaciel.

 Żyjemy długo, bardzo długo i pracowicie, w przerwach pomiędzy intensywnymi momentami największego smutku – i także największej radości, żyjemy w ekstatycznych momentach,
lecz pomiędzy nimi trwają epickie przerwy.
W życiu najwięcej jest właśnie tych przerw, które, spragnione może następnej epifanii, lękające się następnej klęski, rozpościerają się między wielkimi i rzadkimi momentami jak łagodny płaskowyż, w wysokich górach. Póki znajdujemy się na płaskowyżu nie umiemy nigdy zgadnąć, co jeszcze się wydarzy, co przyniesie następne gwałtowne uderzenie życia. Nieraz myślimy, że nic się już nie wydarzy, że smutek nigdy się nie skończy. Ale na ogół mylimy się – zawsze przychodzi następny wstrząs,
czasem też następna radość. Zawsze przychodzi
kolejny rozdział, a w nim ukryte skarby –
żyjemy w chwili i w trwaniu.

 Druga na prawo, a dalej prosto aż do rana.

 Żaden inny nawet w całości nie jest taki dobry jak ty w połowie.