Była wolna, wolna, aby żyć.

 Każdy musi to mieć. Coś takiego, o czym mógłby myśleć, odwoływać się do tego, gdy trzeba się do czegoś odwołać, gdy trzeba się do czegoś przymierzyć albo zaczerpnąć skądś sił, kiedy własne nie wystarczają. Trzeba mieć coś takiego, nosić w zanadrzu, dmuchać na to i chuchać, jak na największy skarb.Bo to jest największy skarb, tyle, że go nie widać i nikt o nim nie wie.

 Ludzie widzą to,
co chcą zobaczyć.
W większości przypadków
to, co im się wmawia.

 Zawsze się dochodzi gdzie indziej, niż się chciało.

 To zawsze błąd mieć rację zbyt wcześnie.

 Nic nie wiem o tej krzyczącej beznadziei, wobec której jestem bezsilna.

 Jakoś to będzie,
bo jeszcze tak nie było,
żeby jakoś nie było.

 To już byłby koniec tego zasranego świata- powiedział wtedy-gdyby ludzie podróżowali pierwszą klasą, a literatura wagonem bagażowym.

 Najgorsza pewność jest lepsza od niepewności.

 Kto nie umie się bawić, nie umie też pracować.

 Nic mi to nie przeszkadza, że na ciebie czekam, skoro wiem, że przyjdziesz.