[…] poznałem już emocje i poznałem nudę. Nuda była lepsza.

 Istnieje ogromna przepaść między teorią a praktyką.

 Czasami po prostu nie było dobrych wyborów.

 Płaczący człowiek jest w środku złamany (…)
Nawet oczami nie widziałby dość jasno, by na cokolwiek mu się zdały.

 Wielkie grzechy szybko się zapomina. To te małe nie dają ci spać po nocach.

 Ale wszystko, co można zbudować, można również zniszczyć.

 Wyobraź mnie sobie; nie zaistnieję, jeśli mnie sobie nie wyobrazisz.

 Kocham cię. Będę cię kochał do dnia, w którym umrę. A jeśli po tym jest jakieś życie, to wtedy też będę cię kochał.

 Tak mało czasu jest nam dane przeżyć na tej ziemi u boku tych, których kochamy.

 Czas i tak każdemu dołoży, pamiętaj o tym.

 Robyn tam stała, żyła, była prawdziwa, była człowiekiem, a potem zniknęła. Przestała istnieć.