[…] poznałem już emocje i poznałem nudę. Nuda była lepsza.

 Człowiek jest niewolnikiem tego, co mówi, i panem tego, co przemilczy.

 Są gusta i guściska, rzekła stara panna, całując krowę.

 Można organizować, kierować, planować z góry każdą godzinę, a wciąż jest bałagan.

 To, za czym goniłam nie
jest tym czego potrzebuję.

 Niezrozumienie rodzi nieufność.

 Bo kiedy chwila przemija, już nigdy nie można jej odzyskać.

 Ludzie, którzy nie porzucają nadziei, bez względu na to, co się dzieje, są czymś całkiem szczególnym - oni są światłem w ciemności. Oni są tymi, którzy mogą zmienić świat.

 Wyobraźnia, nie inteligencja czyni nas ludźmi.

 Z ludźmi jest jak z książkami, dopóki ich nie otworzysz, nic o nich nie wiesz.

 Nie da się przejść rzeki suchą stopą.