-Płakałeś? -R o n i ł e m łzy. Nie ...

 Rozmawiając z kimś, człowiek zawsze się trochę odsłania, mówi choćby w skrócie, jaki był kiedyś i co sprawiło, że dziś jest taki, a nie inny.

 Takie właśnie szczęście jest chyba największe, kiedy nie potrafi się podać tylko jednego powodu.

 Nigdy nie byłem orędownikiem wojny, chyba że służyła ona pokojowi.

 Są obszary, które muszą pozostać ciemne. Ani niewyraźne, ani ignorowane, po prostu nieoświetlone słowami.

 Nie robi się tego dla pieniędzy, tylko po to, żeby się dobrze poczuć. Człowiek, dla którego taki powód to za mało, jest nic niewart.

 Ale tak właśnie jest z tajemnicami - rzadko kiedy są radosne.

 Z drobnego krzewu wahania wzrosło wielkie drzewo rezygnacji.

 Musimy jednak pamiętać o jednym: opór zbrojny i walka orężna wobec najeźdźcy nie były narzucone społeczeństwu przez jakiś rozkaz z góry. Ta decyzja została podjęta przez cały naród samorzutnie, nie w sierpniu '44 roku, ale już we wrześniu '39.

 Miłość jest ślepa i dlatego obmacuje.

 Pytasz, dlaczego płaczę? Nie pytaj. Popatrz w moje oczy. A jeśli zobaczysz tam siebie, po prostu odejdź.