Nic nie jest jednocześnie piękne i prawdziwe.

 Miłość to czasownik.

 Człowiek z epoki katastrof nie ma własnego losu, nie ma charakteru, nie ma własnych myśli.

 Tymczasem razem, we dwoje, byli jeszcze słabsi niż każde z osobna.

 I wyobrażał sobie, jaki to przyjemny musi być chłód noża wbitego w rozgorączkowane serce.

 Góra z górą się nie zejdzie, a człowiek z człowiekiem zawsze.

 Świat byłby nudny, gdyby żyli na nim tylko ludzie mądrzy, dobrzy i rozsądni.

 Zdarza się, że wyznanie prawdy nie jest najlepszym pomysłem.

 Tak właśnie działa epidemia; zabija, czego nie może pokonać.

 Od dziecka i wariata człowiek zawsze dowie się prawdy.

 Im więcej posiadamy radości, tym doskonalsi jesteśmy.