Człowiek jest czymś, co pokonanym być powinno.

 Nie od samego początku
Jest koniec widoczny.

 Twoja dusza nie jest rzeczą. Ona jest potencjałem wszystkich rzeczy.

 Czasami potrzeba odrobiny szaleństwa, by postawić kolejny krok.

 Idę doliną,
gdzie zło nie jest nowiną.
Wartości w ludziach giną mimo dobroci.
Człowiek narkotyk wypoci, kurewstwa nie da rady.
Ciężar wrzuca na bary, ciężar elementem kary.

 Odciął jej skrzydła, uśpił motyle i potłukł duszę.

 Nie można zmienić świata, ale można go po kawałeczku poprawiać.

 Miłość to raptem słowo. Słowo z kina,
z książki, z kolorowego pisma. Tak wielu
ludzi wierzy, że wystarczy je wypowiedzieć
i już będzie dobrze, bo ono uleczy, uratuje,
oczyści. A to tylko słowo. Łatwo je wypowiedzieć,
równie łatwo unieważnić. Ale spróbuj je
przekształcić w prawdziwe, trwałe uczucie,
zmień je w ściany domu, który stać będzie
latami, niczym niezagrożony i da ci szczęście,
bezpieczeństwo, poczucie sensu i radości z
każdej spędzonej wspólnie chwili. To jest
trudne, a często niemożliwe.
Niewielu to umie. Naucz się tego.

 Ciągle mi brakuje odwagi do życia lub samobójstwa.

 
Niemożliwe jest zbudowanie solidnego fundamentu na piasku niepewności.

 Na pierwszy rzut oka nie przekroczył trzydziestki. Na drugi rzut oka nie zasługiwał.