Sto wiorst nie droga, sto rubli nie pieniądz, sto gram ...

 Zawsze sądziłem, że kto czuje pociąg do stada, ten ma w sobie coś z barana.

 Moja miłość miała na imię Tanja. Była Niemką o słowiańskim imieniu. Skąd u jej rodziców taki wschodni sentyment? Czyżby słabość do wspólnej polityki (pakt Ribbentrop–Mołotow…)? Już samo jej imię, Tanja, nosi w sobie nutę nostalgii jak rosyjskie piosenki o tęsknocie i samotności, jak stepy akermańskie, jak mickiewiczowskie: „(…) jedźmy, nikt nie woła…

 Najdłużej trwa ta robota, której się wcale nie zaczyna.

 Mam być szczera czy miła?

 Płakanie jest w porządku, jeśli płaczesz ze szczęścia.

 Skoro nie możesz powiedzieć prawdy ludziom, na których najbardziej ci zależy, w rezultacie samego siebie też oszukujesz.

 Nie jestem zapłatą ani nagrodą, nie musisz na mnie zasługiwać.

 Dla ciebie zrobiłbym wszystko. Zwłaszcza jeśli oznacza to, że znowu cię zobaczę.

 Żarówka znów zamrugała a brakowało jej mojego śpiewu..

 Podczas kiedy oni uczyli się życia z książek, on żył naprawdę.