Nie znam większego grzechu niż uciskanie słabszych w imieniu Boga.

 Złamane przyrzeczenia są jak rozbite lustra. Ranią tych, którzy się ich kurczowo trzymają
i wpatrują w popękane odbicia samych siebie.

 Błąd jest przywilejem filozofów, tylko głupcy nie mylą się nigdy.

 Smuciła się, że będzie tęsknić za nim każdego dnia aż do śmierci. I płakała nad sobą i zmianami, które w niej zaszły, bo czasami nawet zmiana na lepsze jest jak mała śmierć.

 I czemu ludzki umysł przechowuje równie zdumiewające strzępy bezużytecznych śmieci?

 Żyję tylko dlatego, że nie mogę tego przerwać.

 Góry są może surowe, ale mniej zdradliwe od gatunku ludzkiego.

 Trzeba całego życia, żeby nauczyć się umierać.

 Za dużo chcemy ogarnąć rozumem. Powinniśmy pamiętać o sercu.

 Ziarnko do ziarnka, aż zbierze się miarka.

 Tak wiele we mnie zgliszczy. Jak żyć, kiedy w człowieku tyle śmierci?