Człowiek jest geniuszem, kiedy śni.

 Jeśli się kogoś kocha, to się go kocha,
a gdy nie ma już nic, co można by móc
zaoferować, wciąż daje się miłość.

 Ludzie myślą, że ból zależy od siły kopniaka.
Ale sekret nie w tym, jak mocno kopniesz, lecz gdzie.

 Jesteśmy surowcem z którego sny się wyrabia, a życie to chwila jawy między dwoma snami.

 Każdemu człowiekowi jest pisany jakiś los, a mimo to tylko od niego samego zależy, co z nim zrobi.

 Dziwne, miłość uspokaja wtedy, kiedy umiera.

 Nasze wspomnienia są jedynym świadectwem życia i czynów tych, którzy odeszli.

 Wszyscy w ciemnościach wyglądają wystarczająco przyzwoicie.

 Nie sądzę, by ktokolwiek był na tyle mądry, aby ocenić, co jest możliwe, a co nie.

 Jeśli już musisz kochać to bezinteresownie i tylko z czystej miłości.

 Bo najważniejsze na najniższym wznosi się i opiera.