Tylko wtedy, gdy oddajesz siebie, dajesz prawdziwie.

 Widzimy ludzi i rzeczy nie takimi, jakimi są, ale takimi, jakimi my jesteśmy.

 A przecież nie cały umieram.
To co we mnie niezniszczalne trwa.

 Moje serce jest szczęśliwe, że
mam teraz gdzie pójść, kiedy
nie chcę być tam, gdzie jestem.
Teraz, gdy będę przestraszona,
pomyślę o niebie, a ono może
pomoże mi uśmiechnąć się, bo
wiem, że zawsze będzie piękne,
mimo wszystko.

 Żeby był, żeby chciał być, żeby nie zniknął.

 Jak widać stwierdzenie, że "świat roi się od pomyleńców", jest całkowicie prawdziwe.

 
Wielcy pisarze mają często dziecinny wyraz twarzy.

 Nigdy nie rozumiemy miłości innych.

 Boże, daj mi samotność, bo nienawidzę ludzi.

 Samotność czyni życie bogatszym! Samotne życie jest sztuką.

 Wypowiedziane słowa są jak jednokierunkowa ulica.
Raz zadanych pytań nie da się zawrócić.