Aby, sprawować władzę, trzeba mieć w sobie coś z potwora.

 Człowiek potrzebuje powietrza, tylko powietrza i jedynie powietrza.

 Świat jest niecny.

 Nie spotkają się już nigdy w odpowiednich proporcjach słowa i dotknięcia; smaki i zapachy; temperatura i światło. Żeby aż tak, nie do wiary, poczuć i posmakować.

 Ale są takie zakamarki duszy, które pozostają nieznane, bo nie da się poznać do końca drugiego człowieka, choćby nie wiem co.

 Troska jest jak kosztowny
skarb, który pokazuje się
tylko dobrym przyjaciołom.

 To nie koniec podróży.
Śmierć to tylko kolejna ścieżka,
którą wszyscy musimy podążyć.

 Pożądasz, pragniesz, ale nie kochasz.

 Czyjeś uczucie, ofiarowane tak po prostu, zawsze jest trudne do zrozumienia.

 Poza tym jest na świecie taki rodzaj smutku,
którego nie można wyrazić łzami. Nie można
go nikomu wytłumaczyć. Nie mogąc przybrać
żadnego kształtu, osiada ciasno na dnie serca
jak śnieg podczas bezwietrznej nocy.

 Piękno tej chwili miało po prostu stać się naszym życiem.