Nie pożądaj wszystkiego, co widzisz! Nie wierz wszystkiemu, co słyszysz! ...

 Zrozumiałem, że życie to potępienie. Wieczne rozpoczynanie wszystkiego od nowa

 Szczęście pomnaża się, kiedy się je dzieli.

 (...) balansuję wciąż pomiędzy pragnieniami zupełnej samotności, by czytać i pracować, a tak wielką potrzebą ludzkich gestów i słów.

 Miłość do siebie jest jak mięsień, potrzebuje treningu, żeby dobrze działać. Za każdym razem, kiedy człowiek próbuje wybaczyć sobie to, że nie jest doskonały, troszczy się o siebie, pozwala sobie na to, żeby robić to, co daje mu radość, widzi swoje błędy jako cenną informację, a nie dowód własnej dobroci,
jest mu łatwiej kochać siebie bezwarunkowo.

 Bo pić trzeba umieć.

 Dziewczyny zakochują się w słowach.

 To ona, moja kobieta,
moja silna kobieta,
która jednocześnie jest moją słabością.

 Miłość musi mieć jakieś własne dni i noce. Trochę własnego życia, rozmów, spacerów i bycia razem.

 Pan wybaczy, ale śmierć to dla mnie bardzo osobista sprawa.

 Nie jestem chory, tylko zmęczony. Zmęczony samotnością...