Gdybym miał niebios wyszywaną szatę
Z nici złotego i srebrnego światła,
Ciemną i bladą, i błękitną szatę
Ze światła, mroku, półmroku, półświatła,
Rozpostarłbym ci tę szatę pod stopy,
Lecz biedny jestem: me skarby – w marzeniach,
Więc ci rzuciłem marzenia pod stopy,
Stąpaj ostrożnie, stąpasz po marzeniach.
Wszystko już było, oprócz nas...
Jednakże wielcy ludzie nie rodzą się wielkimi, tylko się nimi stają.
Słowa obcych ludzi ranią wystarczająco mocno, ale słowa tych, którym ufamy, są najgorsze.
Strach wszystko zabija: rozum, serce, a zwłaszcza fantazję.
Zawsze miałem jedną filozofię- mieć jak najwięcej książek
Nie oglądam się za siebie, chyba że po to, aby sprawdzić, czy zamknęłam drzwi na klucz.
Bóg dał nam życie, ale rządzi światem diabeł.
Jeśli nie pokłonię niebios, poruszę piekło.
Jeszcze dziś roznieć swoją iskierkę życia i pozwól, aby stała się płomieniem.
Najbardziej wstydliwą rzeczą dla człowieka jest oszukiwać samego siebie.
