Dom, w którym nie rozbrzmiewa śmiech dzieci, jest martwy.

 Miłość jest uczuciem bezinteresownym, jednokierunkową ulicą. To dlatego można kochać miasta, architekturę samą w sobie, muzykę, nieżyjących poetów czy, przy jakimś szczególnym temperamencie, osobę boską. Bo miłość jest związkiem między odbiciem i jego przedmiotem. To w końcu przynosi nas z powrotem do tego miasta.

 Są gorsze rzeczy niż śmierć- odrzekł Magnus.

 Bądź częścią świata, ale pozostań poza nim.

 Niedyskrecja jest gwoździem do trumny każdego romansu.

 Przychodzą takie chwile, że nie wiem już, co z sobą zrobić. Kiedyś pomyślałam, wsiądę w pociąg i przyjadę do ciebie. Ale to przecież o wiele za późno, o lata za późno, o całe życie za późno.

 Zaprzyjaźnij się z bólem, a już nigdy nie będziesz samotny.

 Jesteśmy niczym łzy w deszczu, które giną w rwącym strumieniu rzeczy doczesnych.

 Mimo wszystko, życie jest wspaniałe.

 Ale chwilę albo się łapie, albo pozwala jej się minąć.

 Nagle wszystko (a może nie wszystko, może tylko bardzo dużo) zawisło w próżni, w której mogę dostrzec jedynie ciebie. Ja już tak będę jechał do ciebie w nieskończoność.