Żyłam z ludźmi, więc jestem zła.

 Piekło jest w nas. W środku. Każdy nosi je ze sobą, dopóki go nie pokona.

 Przecież pani go kocha. Dopóki ktoś chce kochać, jest jeszcze szansa.

 Jak to jest, że ludzie,
w których życiu chcemy coś znaczyć, przechodzą obok, wymykają się, odchodzą?

 Nie można kochać dwóch osób tak samo. To po prostu niemożliwe. Kochasz każdego człowieka inaczej, bo jest jedyny w swoim rodzaju i on w tobie również dostrzega twoją niepowtarzalność. Im lepiej się poznajecie, tym bogatsze stają się barwy waszej relacji.

 Rzeczywistość jest kwestią postrzegania...

 Kiedy konto bankowe i bilans inwestycji wykazują zero, każda satysfakcja jest dobra.

 Nic nie jest całe czarne ani całe białe. Świat jest pełen mulatów.

 (...) otoczka zwyczajnego życia może skrywać największy koszmar.

 - Wspomnienia – powiedział jakiś melodyjny głos za jej plecami. – To pajęczyny, w które łapie się umysł.

 Kiedy byłem z nią, reszta świata nie była ważna.