Żyłam z ludźmi, więc jestem zła.
Żyłam z ludźmi, więc jestem zła.
Udostępnij:
Inspiracje:
Jak trudno dotrzymać obietnicy złożonej samym sobie.
Krzyczę od lat, ale nikt mnie nie usłyszał.
W rzeczywistości sztuka odzwierciedla widza, nie życie.
Nie jestem ładna. Nie jestem piękna. Jestem promienna niczym słońce.
Szukałem słów, których jak zawsze nie było.
Wypowiedziana czy nie, myśl istnieje i ma swoją moc.
Nie można czekać w nieskończoność na osiągnięcie
doskonałości. Trzeba opuścić bezpieczne schronienie i ruszyć
naprzód, padając i powstając wraz z innymi.
Tak naprawdę chodzi o codzienność. O herbatę wypitą w spokoju rano. O wspólnie zjedzoną kolację. O to, kto wstawi pranie. O kupno soczystych, słodkich pomarańczy. O makaron z serem i brokułami. O własną hodowlę ziół na balkonie. Poranne przytulenie. Trzymanie się za dłonie. Nową, różową szminkę. Delikatne promienie słońca na skórze. Planowanie wakacyjnych podróży. Każdy z nas chce być wielki, wiele osiągnąć, przeżyć jak najwięcej. Czujemy niedosyt, lecz to nie o to chodzi. Nie chodzi o to, by być w życiu najlepszym. Chodzi o to, by jak najlepiej przeżywać dni, które jeszcze są przed nami.
Inne
To był dobry dzień, jeden z tych, które chowasz w pudełku na dnie szuflady i wyciągasz kiedy jest ci naprawdę smutno.
Im więcej mamy czasu na wykonanie jakiejś pracy, tym więcej czasu ona nam zabiera.