O, jakże pusty jest głos nauki, kiedy się o nią ...

 Człowiek z człowiekiem prowadzi od wieków jeden monolog.

 Zabawne, jakie łatwe się wszystko staje, kiedy nic nie ma znaczenia.

 - Nigdy nie grzeszyłaś nadmiarem słów pocieszenia.
- Słowa pocieszenia są jak bita śmietana, coś,
co się kładzie na wierzchu.

 Jego słowa były jak jasne promyki nadziei, przebijające się przez mgłę
depresji i żalu, ogarniających jej duszę. Dzięki nim nagle
wszystko stało się jasne.

 Może cierpienie jest użyteczne, może otwiera przed człowiekiem inne horyzonty (...) może nie jesteśmy w stanie pojąć sensu tego, co nas spotyka.

 Każde zmartwienie w końcu się zużywa.

 Mieć uczucie, że się jest spętanym,
a równocześnie inne uczucie,
że po uwolnieniu z pęt byłoby
jeszcze gorzej.

 Jaki sens ma życie, jeśli nie można go z kimś dzielić?

 Zakochanie opisać jednym słowem - spojrzenie.

 Film to życie, z którego wymazano plamy nudy.