
Prawdziwą miarą człowieka jest to, jak po upadku podnosi się ...
Prawdziwą miarą człowieka jest to, jak po upadku podnosi się z ziemi.
Skrywany gniew zatruwa serce.
Gdy głowa ucięta, nikt nie opłakuje włosów.
Co za świat, miły Boże, już nawet skurwysyństwo nie popłaca.
Moje nadzieje nie zawsze się spełniają,ale zawsze mam nadzieje:))))
Nigdy nie wstydź się strachu. Uczyń z niego broń. Niech da ci siłę i determinację.
[...] nie ma takiego bólu, który trwałby tysiąc lat.
Nie buduj domu na piasku.
Przeszłość każdego człowieka jest w nim zamknięta jak karty książki,
którą on zna na pamięć, a przyjaciele mogą przeczytać tylko tytuł.
Ja się dużo złoszczę. Jestem zmęczona sobą, która się złości. To kosztuje mnie zbyt dużo emocji, na które już jestem za dorosła.
Moje pragnienia są zbyt słabe, nie mogą mną kierować.