Czas robi swoje, wymazuje nawet pamięć o ludzkich cierpieniach.

 Czasami czuje się bardzo skomplikowana dla samej siebie.

 Wartość człowieka łatwo poznać na łonie natury, gdy się chce odstraszyć ptaki od drzew owocowych, sadza się na nich coś, co przypomina człowieka i nawet tak dalekie podobieństwo, jakie zachodzi między strachem na wróble a człowiekiem, wystarczy, aby napełnić ptaki lękiem.

 Miłość, co wprawia w ruch słońce i gwiazdy.

 Kiedy patrzymy na śmierć albo na ciemność, lękamy się tylko nieznanego, niczego więcej.

 To było niesprawiedliwe, ale takie jest życie: karnawał gówna z gównianymi nagrodami.

 Na niedzielę za długo trzeba czekać i za krótko można się nią cieszyć.

 Mdłe światło płynące zza okna padało na łóżko, gdzie leżały ograbione, odarte z majestatu śmierci zwłoki człowieka, przy którym nikt nie czuwał, którego nikt nie opłakiwał.

 Pustynię upiększa to,
że gdzieś w sobie kryje studnię.

 Cuda to po prostu opowieści, w które wierzymy, gdyż pragniemy, żeby były prawdziwe.

 Moje myślenie o Tobie jest rozsądniejsze od mojego pisania do Ciebie.