Czas robi swoje, wymazuje nawet pamięć o ludzkich cierpieniach.

 Jeden przy pługu, a siedmioro z łyżką.

 Gdy się ucieka, ucieka się jak wilk. Nigdy po ścieżkach, którymi się kiedyś chodziło

 -Bąbel: Hej, panowie, obudźcie się, chyba jesteśmy na miejscu.
-Serfer: No, mam przeczucie, że jesteśmy blisko.
-Laska: Wiecie co, pójdę sprawdzić, co jest za górką.
Bąbel i Serfer sikają, a Laska idzie na górkę.
-Bąbel: I co, są bunkry?
-Laska: Bunkrów nie ma, ale też jest zajebiście!

 - Twoje żebro... - szepnęłam zaniepokojona.
- Do diabła z nim. - Wsparł się na łokciu i po chwili znalazł się nade mną. Jego nagi, owinięty bandażem tors napierał na moją pierś. - Mam teraz problem z inną częścią ciała. - Uśmiechnął się uwodzicielsko i pocałował mnie namiętnie.

 Miłość jest jedynym spośród pierwiastkowych elementów bytu wobec, którego komunizmu jest bezradny.

 Gość jest najpierw jak złoto, potem
– jak srebro, w końcu ciąży jak żelazo.

 Musisz pokonać wszystkie
swoje słabości.

 Jest tyle do powiedzenia i niewiadomo, jak to powiedzieć.

 Cóż chcesz? Człowiek nie może być nieustannie tragiczny.

 Nie możesz być szczęśliwa, jeżeli czasami nie bywasz nieszczęśliwa.