Czas robi swoje, wymazuje nawet pamięć o ludzkich cierpieniach.

 Niezbyt wiele wiemy o wieczności.
Ale potrafimy sobie wyobrazić jej cień.

 Każdy chce mieć przyjaciela, a nikt nie myśli, co robić, aby nim być.

 Oto lekcja, jaką daje krew. Przerażała, po czym przynosiła ukojenie. Człowiek widział w niej znak zniszczenia i znak powstania, znak swego kresu i swego początku. A wreszcie odkrył w niej, we wspaniałym porywie serca i wzlocie umysłu, to, czym w rzeczywistości jest: życie.

 Kiedy człowiek na kogoś czeka, czas wlecze się w nieskończoność.

 W jednej chwili nie mamy nic, a już w następnej aż tyle, że trudno sobie z tym poradzić.

 Niedostatek tworzy więzy między ludźmi. Mają o czym rozmawiać.

 Jeżeli ktoś nie kocha cię tak jakbyś tego chciał, nie oznacza to, że nie kocha cię on z całego serca i ponad siły.

 Każdy pyta, ale nikt nie chce wiedzieć naprawdę.

 Można milczeć i milczeniem ranić kogoś.

 Są dwa rodzaje ludzi, tacy, co lubią spać od ściany, i tacy, którzy lubią spać z tymi, co ich zepchną z łóżka.