Bo wystarczy, że zabraknie jednego kawałka puzzli, a obraz nigdy ...

 Nasze wspomnienia są jedynym świadectwem życia i czynów tych, którzy odeszli.

 Życie jest zbyt krótkie, zbyt ważne, by je zmarnować.

 Nie mogę narzekać. To znaczy, mógłbym, ale to by i tak nic nie dało, prawda?

 Zniewoleniu towarzyszy pewna specyficzna forma wolności. Czasem wzięcie się w karby jest synonimem odpuszczenia.

 Nie pozwól nikomu decydować o twoim życiu, bo w tedy zostaniesz kimś, kim nie powinnaś być. Będziesz nikim. Będziesz człowiekiem na zawsze skłóconym z życiem.

 Czy to nie przyjemne mieć kogoś, kto tęskni i chodzi, i czeka, i czeka?

 Umiejętność skupienia się jest cenna. Życie bez niej, to jak niewidzenie, choć ma się otwarte oczy.

 Nie ma czegoś takiego jak substytut prawdy.

 Pełno na ziemi ludzi, co nie
zasługują, by do nich mówić.

 Nawet smutek przeżywany w samotności wydaje się być bardziej smutny.