Życie jest jak piosenka. Choć czasem ze zdartej płyty.

 Powiada się, że w wieku lat dwudziestu człowiek ma twarz, jaką otrzymał od Boga, w wieku czterdziestu zaś taką, na jaką sobie zasłużył.

 Pomyśl, zanim pomyślisz!

 To cholernie frustrujące, kiedy znasz wszystkie odpowiedzi, ale nikt nie chce zadać ci pytań.

 Mamy bilet tylko w jedną stronę, a to jest stacja końcowa.

 Cóż tu dużo mówić, jesteśmy ludźmi porywczymi. Żremy się ostro i pieprzymy się ostro.

 Już sam znak paragrafu wygląda jak narzędzie tortury.

 Żyję według zasady: ''Daj z siebie wszystko albo wracaj do domu''. I tak ze wszystkim. Albo daję z siebie tyle ile mogę, albo nawet nie zaczynam. Zarówno w związkach jak i w sporcie, stosuje to dosłownie do wszystkiego. Tak już żyję, Taki jestem.

 Mówią, że strach jest chorobą.

 Zwycięzca może być tylko jeden.

 Prosta gra. Wygrywasz, żyjesz. Przegrywasz, giniesz. Kropka.