Próbował uchwycić ten moment, w którym ich miłość przeszła od stanu stałego w stan ciekły, by potem wyparować w nicość.

 (...) nie zawsze wiemy, czego chcemy tak naprawdę.

 Ilekroć mówiła to, co myśli, wszyscy wydawali się zgorszeni.

 Nie zrozumiecie podstawowych założeń swojej własnej kultury, jeśli wasza kultura pozostanie jedyną jaką znacie.

 Pragnę malować tak, jakbym fotografował sny.

 Nic w świecie nie jest warte, żeby człowiek odwrócił się od tego, co kocha.

 Byłaby wolała, żeby ją dręczył i poniżał, byle ją kochał - to wiedział.

 Trzeba żyć, zanim zacznie się pisać.

 Ponad połowę czasu na tym łez padole tracimy na jedzenie i spanie, szkoda życia (…).

 Nie jestem przyzwyczajona do tego, że mnie kochasz.