Strach jest gorszy niż to, czego się boimy.

 Trochę miłości to jak trochę wina.
A zbyt dużo jednego i drugiego powoduje chorobę.

 Gladiatorzy nie dostają drugiej szansy, pamiętajcie o tym a może uda wam się przetrwać.

 Pamiętam zniesmaczone niebo i serię zachodów słońca, które upadało na oczach księżyca.

 Ciągle mi brakuje odwagi do życia lub samobójstwa.

 Ja nie myślę mózgiem - o nie, bynajmniej. To myśli we mnie mój potwór.

 My zabijamy czas, a on zabija nas.

 Wiedzieć, że ktoś cierpi pod twoim dachem, to jak czuć swędzenie i nie móc się podrapać.

 Coś się urwało, skończyło...

Lecz łzy w oczach powstrzymywała natychmiast myśl: jeszcze nie koniec, jeszcze jest szansa...

 Moje słowa nie odpowiadają moim myślom, a to poniża owe myśli.

 Nagle zdajesz sobie sprawę z tego, że to już koniec. Nie ma drogi powrotnej. Zaczynasz rozumieć, że nic nie dzieje się dwa razy. Już nigdy nie poczujesz się tak samo. Nigdy nie wzniesiesz się trzy metry nad niebo.