-Co robiłaś wieczorem?
-Siedziałam i gapiłam się w zegar, aż wydawało mi się, że już mogę do ciebie zadzwonić, żeby nie wyszło, że za bardzo mi zależy.
-A ty co robiłeś?
-Siedziałem i czekałem na twój telefon i zastanawiałem się, co powiedzieć, żeby nie wyszło, że za bardzo mi zależy.
W niektórych książkach jest zbyt wiele prawdy. W innych zbyt mało kłamstwa.
Kto kocha, musi umieć zgubić się i odnaleźć.
Jak łatwo przyzwyczaić się do tego, że nic nas nie łączy.
Złamane przyrzeczenia są jak rozbite lustra. Ranią tych, którzy się ich kurczowo trzymają
i wpatrują w popękane odbicia samych siebie.
Czasami się przewracam, ale może, kto wie, właśnie wtedy biorę rozbieg.
Świat powstał chyba ze strachu przed pustką.
Tylko w dzisiejszym chorym społeczeństwie człowiek może być prześladowany za czytanie zbyt wielu książek.
Łatwo być szydercą, jednak dużo trudniej o konstruktywne rozwiązanie problemu.
Człowiek czasem ma już dość uciekania. Świat staje się bardzo mały, kiedy nie masz się gdzie podziać.
Gdy kochamy łudzimy najpierw samych siebie, a potem drugich.
