(...) otoczka zwyczajnego życia może skrywać największy koszmar.

 Czas to pieniądz, jasne, ale pieniądz to nie czas: inaczej wszyscy bogaci zasrańcy kupowaliby go i nigdy nie musieli umierąć.

 Kelner odszedł, powłócząc nogami i duszą.

 Życie nie jest lepsze ani gorsze od naszych marzeń, jest tylko zupełnie inne.

 Nikt nie jest doskonały - szepczę. - To nie tak. Jedna wada mija, zastępuje ją inna.

 Ludzie muszą sami dokonywać wyborów, nieważne, jak są one złe. Inaczej nie będą czuli się wolni.

 Nieznana pustka dręczy mnie,
tęsknota za czymś, co gdzieś jest.

 Żeby dać, trzeba mać.

 Każdy człowiek z twórczym usposobieniem musi pragnąć zmian.

 Nie jest łatwo wyrzucić z siebie kogoś, kim się kiedyś było..

 Jakże samotnie absurdalnie czuje się człowiek zwisający z okna.