(...) otoczka zwyczajnego życia może skrywać największy koszmar.

 Tragedia trwa krótko, lecz ból i smutek nie przemija. Jest wieczny.

 Nie lubię mówić o swoich problemach. Zazwyczaj i tak nikt ich za mnie nie załatwi. To po co? Żeby usłyszeć: ,,Nie martw się jakoś to będzie"? To sama to sobie mogę powiedzieć.

 A zdarza się, że śmierć można odpędzić muzyką.

 Wyzwania, do których podchodzi się we właściwy sposób, są do pokonania.

 Czasami, żeby zrobić pierwszy krok, potrzebna jest czyjaś pomoc.

 Miłosierdzie - niekiedy najzupełniej nieoczekiwanie i zdradliwie wciska się w najmniejsze szczeliny.

 Chciałabym wypłakać się w jego oczy.

 Życie to bankiet i większość biednych frajerów głoduje na śmierć.

 Syty głodnego nie zrozumie.

 Prawdziwi przyjaciele są gotowi zjawić się nawet w listopadzie.