[...] na zalanej słońcem łące, daleko od utartych ścieżek codziennego ...

 Miłość zawsze mówi więcej o tych, którzy ją odczuwają niż o tych, którzy są jej obiektem.

 Źle jest po omacku dobijać się do życia. Spróbuj pojąć, że wszystko ma odpowiedni czas i miejsce.

 Słowo jest ważniejsze niż pobieżny, wpisany w niego, sens.

 Pomimo nieograniczonego potencjału ludzie pozwolą wmówić sobie wszystko. Nawet to, że są słabi. I są.

 Nadzieja jest największym złem, bo przedłuża ludzką udrękę.

 Potykając się można zajść daleko, nie wolno tylko upaść i nie podnieść się.

  Ciesz się z obecności człowieka, z którym jesteś, a i on się będzie tobą cieszył.

 Cnota zdobi ciało, bogactwo izbę.

 Już sam znak paragrafu wygląda jak narzędzie tortury.

 Jeżeli już mam być komuś lub czemuś wierna, to przede wszystkim sobie samej.