Wieczność to zbyt dużo czasu, żeby spędzić go samotnie.

 Nasze oddechy nieustannie się całowały.

 A Ty nie lubisz kłopotów, bo sama dość ich sobie sprawiasz.

 Nie krytykuj czegoś, zanim nie spróbujesz.

 Żyjemy tak jak śnimy – samotnie.

 (...) marzenia i rzeczywistość nie zawsze oznaczają to samo.

  Promienie słońca we włosach i błękitne niebo zatrzymane na zawsze w twoich oczach.

 Być może dlatego tak cenimy ciszę i spokój: za ich przelotność. Bo są przelotne. Jak życie.

 Pewnego dnia z tych wszystkich skomplikowanych emocji, ze złości, żalu smutku i tęsknoty zostanie tylko zwykła, prosta obojętność.

 Samotność…
Odnoszę wrażenie, że to milczenie z samym sobą.
Mówienie do nikogo, patrzenie na nic, brak wszystkiego i niczego. Po prostu jest się w pustce i z tej pustki nie wyprowadzą mnie żadne drzwi, nawet otwarte…

 I musiałem przeżyć to, co przeżyłem, bo na końcu tej męczarni czekałaś na mnie ty.