
(...) jesteśmy wolni jak liście opadłe z drzewa które je ...
(...) jesteśmy wolni jak liście opadłe z drzewa które je żywiło. Jesteśmy zagubieni. Porzuciliśmy wszystko.
Wierzę w ciebie, nawet jeśli ty sam w siebie nie wierzysz.
Być, nie będąc widzianym.
Proszę, nie zamykaj serca na miłość, bo to największy skarb.
Nie wolno większych spraw dla mniejszych poświęcać.
Całe lata żyłem jak emeryt. W wieku emerytalnym przyjdzie mi nadrabiać stracony czas.
A właściwie, co ja niewłaściwego zrobiłem?
Co ma być to będzie, a jak już będzie to trzeba się z tym zmierzyć.
Gdy umierasz, to tak, jakby umierali też inni.
Chęć ponownej próby walki przewyższa twoją ostatnią porażkę
To bardzo stresujące.
Jakim cudem szesnastoletni
(lub siedemnastoletni, jak w twoim przypadku) ludzie mają wiedzieć,
co chcieliby robić przez resztę życia?