Czasami, żeby zrobić pierwszy krok, potrzebna jest czyjaś pomoc.

 Moim prawdziwym obowiązki jest ocalić własne marzenia.

 Jego ciemne, przeszywające oczy wciąż się we mnie wpatrują, a palce szukają blizny na mojej twarzy.
Blizny na czole.
Tej, którą chowam pod grzywką.
Tej, o której nikt nie wie.

 Dlaczego Bóg na najlepszych zsyła chorobę albo smutek, albo inne dolegliwości?
Bo przecież i na wojnie niebezpieczne rozkazy otrzymują najdzielniejsi.

 Bo przecież nie musi Cię kochać cały świat, czasem wystarczy tylko jedna osoba.

 Życie bez ludzi,
których się kocha,
jest samotnością.

 Nauka to klucz do sukcesu.

 Nieśmiało budziła się we mnie nadzieja, że oto stąpam po wodzie, zamiast w niej tonąć.

 Serce dokonuje wyboru, nie analizując konsekwencji.

 Za wojnę są odpowiedzialni nie tylko ci, którzy ją bezpośrednio wywołują, ale również ci, którzy nie czynią wszystkiego co leży w ich mocy, aby jej przeszkodzić.

 Niektóre drogi trzeba pokonywać samotnie.