Każdy z nas potrzebuje w życiu jakiegoś bohatera.

 Jeśli kogoś kochamy, chcemy poznać nie tylko duszę, ale i ciało ukochanego. Czy to takie ważne? Nie wiem, pewnie przemawia przez
nas instynkt. W tej kwestii trudno przewidzieć własne reakcje albo wyznaczać sobie granice.
Najwspanialsze jest odkrywanie, kiedy onieśmielenie ustępuje miejsca śmiałości, a ciche jęki zmieniają się w krzyki i przekleństwa. Tak, przekleństwa. Kiedy kocham się z mężem, chciałabym słyszeć „niecenzuralne” słowa.
Zamiast tego padają pytania: „nie za mocno?”, „nie za szybko?”, „nie za wolno?”. To bardzo krępujące, chociaż może w pierwszej fazie związku niezbędne i świadczy o wzajemnym szacunku. Aby stworzyć idealną, intymną więź, trzeba ze sobą dużo rozmawiać, bo nie ma nic gorszego od frustrującego milczenia i pruderii.

 Ludzie będą gadać i wszystko rozgrzebywać. Człowiek nie pochodzi od małpy, tylko od kury.

 Jeśli dajesz- dawaj życzliwie i bez oczekiwań.

 Czyż każdy z nas nie wyciąga wniosków w głębi własnej ciszy?

 ...Najgorszą samotnością
nie jest ta, która otacza człowieka,
ale ta pustka w nim samym.

 Nigdy nie wiadomo, kogo masz za plecami.

 A na nieznajomych można czasem bardziej liczyć, chociażby dlatego, że jest ich więcej.

 Zwątpiwszy w miłość i cnotę, zostaje jeszcze rozpusta.

 W każdym życiu wybiorę Ciebie!

 Ten służy najlepiej swej partii, kto służy najlepiej krajowi.