
Rzeczywistość jest tak pozbawiona nadziei, że dwakroć cenniejsza jest dla ...
Rzeczywistość jest tak pozbawiona nadziei, że dwakroć cenniejsza jest dla mnie wyobraźnia.
Potrafiła przyciągać światło do miejsca, w którym stała.
Miał wrażenie, że tym gestem przedarła się przez jego żebra i połaskotała go w samo serce.
Wspomnienia są gorsze niż kule.
Nie widzę jednostek, widzę serce i ducha walki całej drużyny.
Zaprzyjaźnij się z bólem, a już nigdy nie będziesz samotny.
Szczypta ciebie weszła we mnie
i na zawsze mnie zatruła.
Trzeba uczyć się lekcji, profesor nie musi być ten sam.
Długi mają wdzięk w dwudziestu pięciu latach, później nikt ich już nie przebacza.
Dlaczego człowiek popełnia
samobójstwo? Możemy doszukiwać się różnych powodów, ale
prawda jest taka, że nie znamy odpowiedzi na to pytanie.
I nigdy jej nie poznamy. Nigdy tego nie zrozumiemy. Patrzymy
na swoje życie i mówimy sobie: „Wszystko się ułoży. Jakoś to
będzie".
Przewijam się przez palce czasu, plączę w zdradzieckie supły. Czasami pękam, bo mnie przerywa niecierpliwość życia...