Poprzez zielone szyby podglądamy życie.

 Samotność to dziwna rzecz.
Zakrada się cicho i niepostrzeżenie. Siada obok ciebie w ciemności. Głaszcze cię po włosach, kiedy śpisz. Owija się wokół twojego ciała i zaciska się tak mocno, że brakuje ci tchu, że zamiera twój puls, choć krew płynie coraz szybciej.

 Nie obrażaj więc mojej inteligencji poprzez czynione na pokaz zaniżanie własnej.

 A mężczyzna umiera, kiedy mówi to, w co nie wierzy.

 To dobrze, kiedy człowiek jest wrażliwy, ale wyobrażam sobie, że żyje się wtedy ciężko.

 Jesteś o tyle spojrzeń ode mnie.
Jest mi o tyle Twych spojrzeń samotniej.

 Czekałem cierpliwie. Po tylu latach człowiek uczy się czekania. Umie czekać. Czekałem.

 Kochał najbardziej wtedy, kiedy krzywdził.

 Nie ma niczego czego nie potrafiłabyś zdobyć, jeśli tylko uwierzysz w siebie.

 Czasem tak jest lepiej, gdy znajomość ma trwać jedną noc.

 Nie potrafię być liczbą pojedynczą naszej uprzedniej mnogości.