Jak łatwo przyzwyczaić się do tego, że nic nas nie ...

 Trudno jest być strażnikiem samego siebie.

 Jak mam żyć, żeby to wszystko miało sens? Żeby to wszystko minęło i odeszło.

 Trudno dwóm panom służyć.

 Jego słowa były jak jasne promyki nadziei, przebijające się przez mgłę
depresji i żalu, ogarniających jej duszę. Dzięki nim nagle
wszystko stało się jasne.

 Bardzo pouczające jest patrzeć na ludzi nieświadomych tego, że ktoś ich obserwuje. Nigdy nie wiadomo, czego można się spodziewać.

 Jest coś cudownego w bólu głowy, który przeszedł. Szkoda, że to uczucie tak szybko znika i nie można się nim cieszyć każdego dnia przez resztę życia.

 Nieważne, co ona robi. Liczy się to, co ja robię.

 W końcu przedstawienie bez publiczności nie jest nic warte.

 Dzieci rodzą się powoli. Kwiaty też wolno rosną.

 W tym życiu niektórzy ludzie są skończeni, nim jeszcze zaczną.