Podeszła bliżej i objęła mnie. Po raz ostatni ukryłem twarz ...

 W małym metrażu małe problemy urastają do gigantycznych rozmiarów.

 Śmierć to tylko inny rodzaj drzwi.

 Nic nigdy nie było dla mnie zbyt dziwne.

 Będzie dobrze – powiedziałem z nadzieją, że mi uwierzy. Z nadzieją, że sam uwierzę.

 Z drobnego krzewu wahania wzrosło wielkie drzewo rezygnacji.

 Nigdy nie broń się przed prawdą, nigdy nie broń słabości innych i nigdy nie broń pana bez honoru.

 Każdy dzień ciągnie się przez całe wieki, co jest dziwne, ponieważ dni – w liczbie mnogiej – mijają w pędzie.

 Zastygam w oczekiwaniu, bojąc się, że mnie pocałuje, martwiąc się, że tego nie zrobi.

 Są tajemnice, które umykają ludzkiemu poznaniu.

 Żal to dopiero pierwszy krok, wcale nie najbardziej bolesny.