Człowiek nie może żyć, nie wiedząc, po co żyje.
Człowiek nie może żyć, nie wiedząc, po co żyje.
W niebie musi być chyba lepiej
niż w obozie, bo nikt jeszcze
stamtąd nie uciekł.
Lecz nawet w piekle zdarzają się chwile, gdy dosięga cię światło.
Róże są jak ludzie: pozwalają się kochać, ale czasem ranią do krwi.
Niedotrzymane obietnice są jak cienie tańczące o zmierzchu.
Być niedocenioną to świetna rzecz.
Wierz, ale wiedz – komu!
Ten, kto ma przyjaciół, jest jak step rozległy, kto ich nie ma jest jak dłoń mały.
Odrobina pożądliwości nadaje dopiero życiu rozmach.
Jeśli człowiek odpowiada za swoje czyny, to gdzie tkwi jego wina? W jego ciele, w jego duszy czy w jego tożsamości?
Każdy ma jakiś skarb, który zanadto miłuje, by go powierzyć w cudze ręce.