Świat i ludzie są czymś więcej niż to, co nasz ...

 Łatwiej mówić pewne rzeczy, kiedy nie widzi się swoich twarzy.

 Żyłam bez celu, a więc tak, jakby mnie nie było.

 Najpiękniejsi ludzie, których znam, to ci, którzy znają smak porażki, poznali cierpienie, walkę, stratę, poznali swoją drogę na wyjście z otchłani. Ci ludzie mają wrażliwość i zrozumienie życia, które wypełniają ich współczuciem, łagodnością i głęboką, kochającą troską. Piękni ludzie nie biorą się znikąd.

 Przegrałam.
Czy powinnam przepraszać za to, że zapragnęłam niemożliwej miłości?
Nie, nie zrobię tego.
Miłość do Boga też wydaje się niemożliwa. Nigdy jej nie sprostamy, a mimo to Bóg zawsze będzie nas kochał.

 Mało który mężczyzna ma na tyle imaginacji, by wymyślać różne czułe słówka.

 Osób, którym od jakiegoś momentu w życiu nic się nie udaje, spotkałem bardzo wiele.

 Robienie właściwych rzeczy dlatego, że się kogoś kocha, czasami jest beznadziejne.

 Wiedzieć czego się chce i mieć dość pewności, żeby powiedzieć to nas głos, to dwie najtrudniejsze rzeczy w życiu.

 Bez prawdy życie jest tylko nocą...

 Dawałam im to, czego pragnęli. Nadzieję. Na miłość, dziecko, zdrowie, szczęśliwą rodzinę, na pieniądze, szacunek w pracy, godną starość, wnuki, dom, ogród, basen, szczęście. Nie wierzyli w Boga. Nie wierzyli w siebie. Nie wierzyli ludziom, z którymi mieszkali pod jednym dachem. Wierzyli tarotowi.