(...) można chcieć przestać żyć, nie pragnąc umrzeć.

 Czasami nie chodzi o to, by się zmieniło na lepsze. Najczęściej chodzi o to, aby zmieniło się na cokolwiek.

 Krewni są jak przestępcy zawsze trzymają się razem (...).

 Świat w ostatecznym rozrachunku należy określić jako miejsce cierpienia.

 To dziwne, że mózg potrafi widzieć rzeczy, których serce nie potrafi zaakceptować.

 Zawsze cierpi się bardziej z powodu swoich bliskich niż z powodu własnych zmartwień.

 Niech ta prawda doda ci odwagi - żadne cierpienie nie trwa wiecznie.

 Tęcza jest szalikiem nieba.

 (...) i tak wszystko zaraz się skończy i nic nie zostanie tu po nas, tylko piasek jasny
na plaży wiecznego życia,
po nienawiści - zgliszcza,
po krzyku - głucha cisza,
po człowieku - proch.
Po wschodzie, południu jest zachód i dzień gaśnie
w gęstej ciemności, więc mocno się przytulmy i nie pamiętajmy niczego złego, tylko to jedno: że łączy nas miłość bez kresu...

 Jestem teraz trzydziestoletnim chłopcem i zastanawiam się, czy kolejna kobieta rzeczywiście jest tym, czego mi najbardziej do szczęścia potrzeba.

 Oto smutna prawda: cierpienie uszlachetnia.