Nie można odczynić dokonanego, cofnąć słów, które raz zostały wypowiedziane.

 Tajemnica piękna kryje się w oku obserwatora.

 Nic się nie dzieje przypadkowo, zawsze jest jakaś przyczyna i konieczność.

 Ci, co chcą dobrze, postępują w taki sam sposób jak ci, co chcą źle.

 Nie możesz ratować innych, póki nie uratujesz siebie.

 Materialistom nie brakuje logiki, brakuje im wyobraźni.

 Musicie przyznać jedno z dwojga, albo że w piersiach macie nadzwyczaj złe serca, albo że macie nadzwyczaj źle w głowie.

 Dobra wiedza uwalnia, leczy i buduje, powodując wzrost i rozwój, zła ogranicza, niszczy i powoduje chorobę.

 Można by powiedzieć, byli z sobą, lecz nie byli razem, jeśli w ogóle jest to kiedykolwiek możliwe. Nie umiałbym wytłumaczyć, co to znaczy być razem, nie doświadczyłem tego, lecz wydaje mi się, że to coś najtrudniejszego, na co stać nielicznych. Mnie nie było na to stać. W przeciwnym przypadku, niezależnie jak długie związki jedno z drugim łączą, jedno dla drugiego pozostaje do końca życia tajemnicą. I z tą tajemnicą każde osobno umiera.

 Rozpacz to ciemność i chłód, i samotność. Grzech rozpaczy, o którym mówił ksiądz, to lodowaty grzech odcięcia się od ciepłych, pełnych życia kontaktów z ludźmi.

 To, co dziś jest rzeczywistością, wczoraj było nierealnym marzeniem.