Nie wracaj do przeszłości, bo w niej utkniesz na dobre.

 Nawet cię nie dotknąłem, a jednak się kochaliśmy.

 (...) wciąż jeszcze wierzę w wewnętrzną dobroć ludzi.

 Gdy błądzimy po lesie, przychodzi taki moment, że zaczynamy się w nim czuć jak w domu.

 Czasami dwoje ludzi po prostu
nie jest sobie pisanych.

 Tracisz się, a mówisz, że trwalisz.

 Jak można kochać Boga który jest niewidzialny, nie kochając człowieka który jest obok nas.

 Kiedy nie miałam już nic do stracenia, dostałam wszystko. Kiedy o sobie zapomniałam, odnalazłam samą siebie. Kiedy poznałam upokorzenie i całkowitą uległość, stałam się wolna.

 Gniew jest drugą stroną strachu

 Jeśli Bóg istnieje, to ma chore poczucie sprawiedliwości.

 Podróż donikąd też zaczyna się od pierwszego kroku.