Błysk w młodych oczach to najładniejsza ładność na świecie.

 Człowiek nie może żyć, nie wiedząc, po co żyje.

 Nie musimy akceptować cudzych przekonań... ale musimy akceptować prawo innych do ich posiadania.

 Język grzechu jest uniwersalny.

 (...) ludzie mają wrodzony talent do wybierania właśnie tego, co dla nich najgorsze.

 Sny różnią się od rzeczywistości, ale są równie ważne.

 Wąskie horyzonty, brak wyobraźni, nietolerancja.
Oderwane od rzeczywistości tezy,
pusta terminologia, uzurpowane ideały,
sztywne systemy.
Właśnie takich rzeczy się naprawdę boję.
Boję się i nienawidzę z całego serca.

 Moja miłość do Lintona jest jak liście w lesie.
Wiem dobrze, że czas ją zmieni, tak jak zima zmienia wygląd lasu. Moja miłość do Heathcliffa jest jak wiecznotrwała ziemia pod stopami, nie przykuwa oka swoim pięknem, ale jest niezbędna do życia. Nelly, ja i Heathcliff to jedno.
Jest zawsze, zawsze obecny w moich myślach – nie jako radość, bo i ja nie zawsze jestem dla siebie radością, ale jako świadomość mojej własnej istoty.

 Nas nie ma co żałować. Zupełnie dobrze obejdzie się bez nas ludzkość.

 Życie jest snem, a śmierć przebudzeniem.

 Mogę powiedzieć: z czasem człowiek przyzwyczaja się nawet do cudów.