Ci pozornie ostatni są u mnie pierwszymi.

 Nigdy nie umierają, tylko odchodzą pomiędzy cienie.

 Nic, co robisz, nie jest stratą czasu, jeśli umiesz mądrze korzystać z własnych doświadczeń.

 Pozycja to paradoks świata mego ludu, ograniczanie naszej potęgi wynikające z głodu tej właśnie potęgi.

 O wszystkim bowiem decyduje serce i ono ustanawia prawa.

 Przymus bycia szczęśliwym tylko komplikuje życie.

 Nie mam zamiaru spełniać czyichś oczekiwań, w życiu nie chodzi o to by sympatie zdobywać!

 Teraz nadeszła chwila zwrotna. Uratuję cię, uczynię doskonałym.

 Ani honoru, ani sumienia na nogi zamiast butów nie wzujesz... Honor i sumienie potrzebne są tylko tym, co mają władzę i siłę.

 Jest we mnie coś, co nie do końca odpowiada ogólnie przyjętym normom, zasadzie „w zdrowym ciele zdrowy duch”. Pociągają mnie nie te rzeczy, co trzeba: lubię pić, jestem leniwy, nie mam boga, polityki, idei ani zasad. Jestem mocno osadzony w nicości, w swego rodzaju niebycie, i akceptuję to w pełni. Nie czyni to ze mnie osoby zbyt interesującej. Nie chcę być interesujący, to zbyt trudne.

 Wszyscy bohaterowie i złoczyńcy są tak naprawdę potworami.