Dokądkolwiek się udasz, nie uciekniesz przed sobą.

 Sprawia mi przyjemność myśl, że może w nocy umarłem i że to właśnie jest śmierć – stan wszechogarniającego spokoju.

 Fakt, że stoisz wśród tłumu, nie oznacza, że do niego należysz.

 Jeśli poznasz szczegóły, będą cię one prześladować tak samo, jak niewiedza. Ja wolę nie wiedzieć.

 Czasami się budzisz.
Czasami upadek cię zabija.
A czasami, gdy spadasz,

zaczynasz lecieć.

 To nie gra jest groźna, ale obsesja, która się wiąże z graniem.

 Czuję się jak kupa gówna, ale wyglądam wspaniale.

 Wracam na arenę.

 W jednej chwili czuje się optymizm,
by już w następnej poddać się przekonaniu,
że wszystko rozsypie się w gruzy.
I w końcu tak się właśnie dzieje.

 Dlaczego ranimy najbardziej tych, którzy nas kochają, a kochamy tych, którzy nas ranią?

 Każdy ma inne wyobrażenie szczęścia. To takie proste, a tak trudno to czasami zrozumieć.