Czasami czuje się bardzo skomplikowana dla samej siebie.

 Jestem kapryśny, gdy odkryję, że ktoś nie ma ani serca, ani duszy.

 Nieszczęścia nawałem biegną jedne za drugim.

 Gdy tylko człowiek staje się
w czymś mistrzem, winien zostać uczniem w czymś innym.

 Wie pani, kiedy człowiek głupio czas marnuje? Kiedy się nad sobą żali.

 Nic nigdy nie można uważać za ostatecznie zdobyte, osiągnięte, utrwalone i zachowane.

 Ja nikogo nie zabiłem, ja tylko przyśpieszyłem nieuniknione.

 Człowiek nie może przecież oprzeć
swego życia na czymś nieokreślonym,
na niepewności albo na kłamstwie, gdyż
takie życie byłoby nieustannie nękane przez
lęk i niepokój. Można zatem określić
człowieka jako tego,który szuka prawdy.

 Śmieszne, jak mało czasami się widzi i rozumie, choć człowiek myśli, że wie już wszystko.

 Łatwo jest być szlachetnym, gdy śpisz w puchach.

 Zakłada się, że miejsca, w których żyjemy, w końcu upodabniają się do nas.