Wybucha człowiek w życiu innego człowieka jak pocisk.

 Piękne jest to, co cieszyłoby nas, gdyby było nasze, ale pozostaje piękne, nawet gdy należy do innego.

 Stare przyzwyczajenia mają długie życie.

 Są tacy, którzy uciekają od cierpienia miłości. Kochali, zawiedli się i nie chcą już nikogo kochać, nikomu służyć, nikomu pomagać.
Taka samotność jest straszna, bo człowiek
uciekając od miłości, ucieka od samego życia.
Zamyka się w sobie.

 Od problemów nie należy uciekać, tylko je rozwiązywać.

 Żyj tak, żeby po twojej śmierci ktoś chciał chodzić po twoich śladach.

 Miej nadzieję na najlepsze, przygotuj się na najgorsze.

 Czasami można w coś wierzyć tylko dlatego, że się tego chce.

 Jeśli opóźniamy dzień zbiorów, owoce gniją. Problemy odłożone na potem nie przestają rosnąć.

 Wybudowaliśmy dla siebie klatkę - cywilizację - gdyż byliśmy zdolni do myślenia, a teraz musimy myśleć, ponieważ jesteśmy zamknięci w klatce.

 Możesz uszminkować świnię, ale to wciąż będzie świnia. Możesz owinąć starą rybę w kawałek papieru zwanego „zmianą”, lecz ona wciąż będzie śmierdziała.