
Literatura zaczyna się tam, gdzie przestaje być normalnie.
Literatura zaczyna się tam, gdzie przestaje być normalnie.
Wypierać się przeszłości, to znaczy wypierać się przyszłości. Człowiek nie tworzy swego przeznaczenia: albo je akceptuje, albo się go wyrzeka.
...życie kończy się wtedy, kiedy nie masz do kogo powiedzieć: Pamiętasz?
Nie chcę budować mojego życia wokół ciebie. Pragnę zaprosić cię do budynku mojego życia
Fala nas ciągle unosi, takie jest życie; nie można tego ani osądzić, ani zrozumieć,należy się dać unosić fali
Miałem zły dzień. Tydzień. Miesiąc. Rok. Życie. Cholera jasna.
Nie wiem, gdzie się kończę Ja, a zaczynasz Ty.
Młodym ludziom wydaje się, że są nieśmiertelni.
Być inteligentnym to bardzo męczące.
Za każdy czyn otrzymujesz fakturę sumienia.
Dlaczego nie miałbym tańczyć?...Bo uważasz,że to głupie?...Coś,co pozwala chłopakowi dotykać wszędzie dziewczyny,nie jest głupie.To genialne.