Literatura zaczyna się tam, gdzie przestaje być normalnie.

 Bóg nie zsyła na nas niczego, z czym nie potrafilibyśmy sobie poradzić.

 Czuję, że coś nas łączy. Czuję, że coś nas wspólnie wkurwia.

 Życie nie miałoby sensu, Gdybyśmy nie żyli wśród wariatów.

 A może nie trzeba mówić? Może trzeba coś zrobić?

 Czad! Też chcę przenośną czarną dziurę!

 Nigdy nie puszczam w niepamięć słów, które zadają ból.

 Ludzie pragną czasami się rozstawać, żeby móc tęsknić, czekać i cieszyć się powrotem.

 Nie wiem, jak to wyjaśnić. Może nie rozmawialiśmy , bo... żyjemy w wieku rozumu i cuda nie są akceptowane.

 Słowa nie kamienie, nigdy nas nie zranią.

 To, że na dachu leży śnieg nie znaczy, że w kominku nie płonie ogień.