Literatura zaczyna się tam, gdzie przestaje być normalnie.

 Śnimy, bo nie możemy wytrzymać prawdy.

 Przyjaźń rodzi się w momencie, gdy jedna osoba mówi do drugiej: "Co? Ty też? Myślałem, że tylko ja".

 Z czasem samotność głęboko wnika w ciebie i już nie chce stamtąd odejść.

 Poznając bez końca, bez końca doznajemy błogosławieństwa; wiedzieć wszystko byłoby przekleństwem.

 Wszystkie te chwile przepadną w czasie jak łzy w deszczu.

 Jak widać stwierdzenie, że "świat roi się od pomyleńców", jest całkowicie prawdziwe.

 I zwykłem robić to, co lubię, a nie to, co trzeba.

 Wielka władza wiąże się z wielką odpowiedzialnością.

 Wczoraj jest historią, jutro tajemnicą, dziś darem losu

 Żyjemy w wieku paradoksów. By utrzymać pokój, prowadzimy wojnę.