Literatura zaczyna się tam, gdzie przestaje być normalnie.

 Jaka ta piękna para jest piękna.

 Pustynię upiększa to, że gdzieś w sobie kryje studnię.

 Życie to taki dziwny prezent.
Na początku się je przecenia: sądzi się, że dostało się życie wieczne. Potem się go nie docenia, uważa się, że jest do chrzanu, za krótkie, chciałoby się niemal je odrzucić. W końcu kojarzy się, że to nie był prezent, ale jedynie pożyczka.
I próbuje się na nie zasłużyć.

 Umysł ludzki to pusty pokoik, który powinno się umeblować według własnego wyboru.

 Uciekniemy tam daleko i nas nigdy nic nie rozłączy... tylko ty i ja.

 Tęsknota potrafi boleć bardziej niż lanie.

 Noc niesie ukojenie i dodaje nam sił. W obliczu jej ogromu nasze codzienne zmartwienia pierzchają jakby zawstydzone swą małością.

 Wszyscy jesteśmy mistrzami kiedy jesteśmy pijani.

 Życie się nie myli, jeżeli serce ma odwagę je zaakceptować.

 W istocie tylko my ponosimy winę za to, co zdarza się w naszym życiu.