Dyscyplinę budują konsekwentnie realizowane małe akty odwagi.
A i to miejsce było jednym z ciemnych zakątków tej ziemi.
Nie można czekać w nieskończoność na osiągnięcie
doskonałości. Trzeba opuścić bezpieczne schronienie i ruszyć
naprzód, padając i powstając wraz z innymi.
Każdy człowiek ma jakiegoś fioła, ale zdaje się, że największym jest mniemanie, że się nie ma go wcale.
Nawet smutek przeżywany w samotności wydaje się być bardziej smutny.
Człowiek może i powinien całym sercem cieszyć się swoim życiem. Jest ono przecież dobrym, Bożym darem, który stał się jego udziałem. Lecz trzeba pomyśleć także o tym, że nie mamy tutaj stałego miejsca i że wszelka wspaniałość tej ziemi, szczególnie bogactwo i sława, są przemijające.
Książka to chłodny, lecz pewny przyjaciel.
Smutno mi, że umieram nie w tej Polsce, o którą walczyłem.
Właśnie. Jedyna rzecz, która jest naprawdę ważna, jedyna, która naprawdę się liczy to sprawić, by nasze życie miało jakiś sens…
(...) kiedy myślisz, że już nic się nie da zrobić, musisz pomyśleć jeszcze raz.
