Spacer, to kilkaset kroków, a wydaje się dookoła świata..

 Zobacz, oto jest Nic, które zawiera nieskończoną liczbę wymiarów wszystkiego.

 Ale nie można wiecznie żyć wiecznie wspomnieniami, które są jak wielkie brzemię.

 Wiele tracimy wskutek tego,
że przedwcześnie uznajemy coś za stracone.

 Obojętność może być sposobem uniknięcia bólu.

 Nic nie jest gorsze niż poczucie nienaruszalności, które wydaje człowieka na pastwę jego lęków.

 Jesteśmy dani sobie tylko na jakiś czas. A potem wędrujemy ku nowym sprawom, ludziom,
by z nimi wymieniać myśli, energię i czas.
I tak się kręciło koło wzajemności a jego osią jest i tak wewnętrzna samotność. Bo w najważniejszych dla siebie chwilach i tak pozostajemy samotni.

 Zawsze biorę za punkt wyjścia autentyczne wydarzenie, ale gdy opowiadam o nim, zaczynam zmyślać.

 Krótki wiersz o niespełnionej miłości

chodź
przepłyniemy sobie
przez palce

 Każda stracona możliwość nie widzi sensu powracania.

 Życie oferuje zbyt wiele interesujących rzeczy, by poświęcać swój czas wyłącznie jednej.