
W każdym normalnym człowieku tkwi szaleniec i próbuje wydostać się ...
W każdym normalnym człowieku tkwi szaleniec i próbuje wydostać się na zewnątrz.
Spójrz na mnie, jak ja na Ciebie patrzę, i pocałuj mnie, a potem zacznij już do mnie wracać!
Czasami stary świat
musi się nam zawalić,
byśmy mogli budować nowy.
Kiedy pomyślę, że Beethoven umarł, a tylu kretynów żyje...
Kiedy byłam mała, myślałam, że na pewno tak wygląda niebo, sama jasność, biel i nic poza tym. Teraz wiem, że to nie może być prawda, bo białe światło jest złe.
Takie szczęście nie może długo trwać, pomyślał. Jest zbyt wielkie.
Ludzie, którzy nie potrafią się starzeć, to ci sami, którzy nie umieli być młodzi.
Jednak zmęczona nieustanną walką z przeciwnościami, wyłączyłam mechanizmy obronne.
Całe życie czekamy na nadzwyczajnego człowieka zamiast zwyczajnych ludzi przemieniać w nadzwyczajnych.
Nie można szukać zemsty i nazywać ją sprawiedliwością.
Pytałam sama siebie, czemu tu wróciłam. Czy nie dość, że stare wspomnienia przedarły sioę przez pokrywające je blizny? Musiałam przyjechać tu, by ból stał się intensywniejszy?
Widocznie tak.